Neem sokken. Of een auto. Een huis. Een fiets. Je telefoon.

Ooit was er een tijd dat het er nog niet was.

Het ontstaan, the existence, lag nog in de toekomst verborgen. Er was nog niemand die het succes had herkend en dit was gaan geloven.

Succes is de ontmoeting tussen voorbereiding en gelegenheid.

Dit blog, onderdeel van de bundel BlueBats basisblogs, betekent ook succes, als je het zo bekijkt. Het communiceren over onze kernwaarden lag al een tijd in me opgeslagen. Ik heb het al die tijd onbewust geloofd. Ik zag het voor me, alleen de gelegenheid, in dit geval het juiste platform (website) was er nog niet.

Maar dan komt dat moment, laten we dat het hiervoor beschreven succesmoment noemen, en dan zie je het. Je voelt het tot in je tenen. Dit is voor mij. Dit moet ik doen. Het is mijn tijd!

And off you go. Door stormen en moeilijkheden heen, door ontmoediging en tegenslagen, door goedbedoelde raad en nog veel meer dingen heen, komt daar het moment. Je breekt door. Reden?

Je hebt niet opgegeven. Je bent blijven geloven. Je hebt volgehouden, doorgezet. En daar ligt het fundament.

Op het fundament kun je verder gaan bouwen. Kun je anderen uitnodigen mee te bouwen. Sommigen hoef je niet eens uit te nodigen om mee te bouwen, want die zien het, nemen de vrijheid om ruimte in te nemen en beginnen direct mee te bouwen.

Je hebt een beweging gestart.

Daar ging heel wat aan vooraf. Durf. Moed. Zweet. Vreugde. Maar voor alles bleef je geloven. Je bleef bewegen. Want in een wereld die almaar sneller lijkt te veranderen is dat waar het om gaat. Zoals één van onze helden, Seth Godin, zegt:

“Je positie in de wereld wordt gekenmerkt door wat je aanwakkert, uitlokt en leert van de gebeurtenissen die je veroorzaakt. In een wereld vol veranderingen is dat waar het om gaat – jouw durf om van verandering te leren en te creëren.”

Dus wilde ik het nog even hebben over Jezus.

Beetje vreemd.
Maar wel fijn, zal ik maar zeggen.
Het ding is: ik geloof ongelofelijk in hem. En hij gelooft in mij.

Niet normaal, eigenlijk.

Zoals onze klanten soms lijken te zeggen: “Als ik ‘normale’ inspiratie en acties, als ik ‘gemiddelde’ communicatie had gewild, was ik wel naar een ander gegaan”. 

Mijn geloof is dus niet zozeer gebaseerd op iets, maar gefundeerd in een persoon.
In hem ligt alles wat ik ooit zal dromen, willen en kunnen opgeborgen. En stap voor stap komt het eruit. Inzicht na inzicht, durf na droom na denken na doen. Op de een of andere manier is alles vastgemaakt in en aan hem. Dus laat ik hem nooit meer los. Door hem ben ik wie ik ben, kan ik wat ik kan, geloof ik wat ik voel, droom ik wat ik doe en doe ik wat ik droom.

Iemand kucht:
“Eh, Jan-Jaap, dit is je bedrijfswebsite, het is geen zondag en we zitten niet in de kerk”.

Dat is het hem nu juist. Daar hoort hij helemaal niet thuis. Hij woont in mij en wil wonen in jou! En dan gaan de avonturen beginnen.

Jezus kon namelijk alles goed. Komt: hij is de zoon van de Persoon die dit hele avontuur mensheid begonnen is in the first place. Dus ben ik in relatie met de bedenker van communicatie. Met de schepper. De bron van alles en iedereen. Commercieel gezien, is dit niet de meest handige blog, bedenk ik me nu. Maar oké.

Dus als wij creatieve ideeën aan het genereren (scheppen) zijn, om een klant te helpen aan een oplossing voor een vraagstuk, of goede reclame voor zijn producten of diensten, dan tappen we uit het juiste vaatje 😉

Jezus was ook nogal goed in het starten van een beweging. Hij begon in zijn eentje, nodigde 12 niet erg voor de hand liggende figuren uit met hem mee te wandelen en vertrok na zijn dood en opstanding (bijbehorende feest: pasen). Die 11 (eentje stapte eruit) vermenigvuldigen hun geloof en binnen een paar jaar had de hele toenmalige wereld over Jezus gehoord. En tweeduizend jaar later zeggen meer dan een miljard mensen ‘iets’ te hebben met Jezus. Over een beweging gesproken.

En het mooiste is: hij deed alles volgens regels die nog niet bestonden. Hij geloofde meer in de waarde van ieder individueel mens, dan in regels.

En dus was het heisa.
Ruzie in de tent.
Confrontaties.
Opstootjes.
Eens/oneens gezeur.
Er bewoog nogal wat. Een soort…

Revolutie? Denk van wel.

Maar ook:
Hoop
Doorbraken
Bevrijding
Bemoediging
Geloof…

De lijst is nog veel langer.
Maar ik ga afronden.

Wij geloven.
In jou.
In je product.
In je dienst.
In je bedrijf.
En we zien het voor ons als je er met ons over praat. Dan gaat de wet van geloof in werking, verwoord in deze geweldige definitie (weet je een betere let me know):

‘Het geloof nu, is de zekerheid van wat je hoopt, de overtuiging van wat je niet ziet.’

En daar gaan we mee aan het werk, als we je hebben horen praten over je bedrijf, product of dienst en de vraag om knelpunten op te lossen of er communicatie voor te maken. Het is er nog niet, maar we hebben het al gezien omdat we het hebben geloofd.

Overal waar we komen starten we (een) beweging. Je kunt je in deze tijd de luxe niet veroorloven om stil te blijven zitten trouwens. Over die beweging – of wat jij zou willen dat gaat bewegen – vertellen we verhalen, groot en klein. En dat doet wat.

Is alles een succesverhaal?
Natuurlijk niet.

Soms is het enige ‘succes’ een leermoment als je jezelf in de spiegel bekijkt. En de kans die je hebt om even diep adem te halen, te bellen en te zeggen: “Dat was een blunder. Sorry. Je had verwachtingen van mij en die heb ik niet waar kunnen maken”.

Het kost verder niks.
Nou ja, een deukje in je ego en omzet.

Toch blijft:
The essence of believing is to have Faith.

Dus wandelen we verder. Naar het volgende blog, het volgende idee, de volgende doorbraak, de volgende tekst, de volgende Facebook post, de volgende website, video, vlag, foto…

Want opgeven is geen optie. En geloof groeit.

Als ik over de fundamentele waarden onder BlueBats (en dus mijzelf) niet kan of wil of durf te communiceren… Hoe kun je dan van mij verwachten dat ik het kan voor de dingen waar jouw onderneming in gelooft?

Jan-Jaap

Dit is het zevende en laatste deel van onze bundel BlueBats basis blogs die samen de essentie van onze cultuur-kernwaarden verwoorden. Er is ook nog een bonus blog, over thuiskomen. Je zit daar tijdens het lezen min of meer in een restaurant. Afijn, kijk maar of het iets voor je is.

Bij de foto: Picasso in 1949, lightpainting. Hij zag het al toen het er nog niet was en toen het er was zag je het daarna niet meer…