Als je dan toch iets gaat maken zorg dan dat het meteen goed is. Dat heeft me een leven lang vragen opgeleverd. Ja, maar, als het nu niet meteen goed is? Als ik nog iets wil veranderen? We kunnen toch ook gaandeweg vernieuwen? Zonder ‘plan’ maar vanuit een idee? Dat alles bijdraagt en niemand iets verkeerd kan zeggen? 

 

 

 

 

Het ding was: ik werd groot in de generatie voor het internet. Of misschien kwam er nog anderhalve achteraan. Maar dat was het dan wel. Internet brak door.

 

 

 

 

En de wereld brak open. We konden alles zelf zoeken en vinden. En zelf creeren, ontwerpen en maken. Waar vroeger heel veel andere bedrijven en mensen voor nodig waren kon ik nu zelf.

 

 

 

 

Dat had Steve Jobs, mede-oprichter van Apple, goed gezien. Zijn apparaten moesten uitblinken in schoonheid, kwaliteit en gebruiksgemak. En je moest er zelf iets mee kunnen doen. Iest maken of bewerken. Muziek. Een foto. Steve liep soms wat voor de muziek uit…

 

 

 

 

Weet je nog? De eerste computer met een blok en een touwtje, dat noemden ze een muis. Toen de eerste iMac verscheen, een vriend had er één, kwamen ze zonder disc-drive. Want in de USA hadden ze al internet en dat zorgde voor een compleet andere manier van bestanden opslaan en versturen. In Europa en de rest van de wereld alleen nog niet, of nog niet zo snel. Resultaat: losse floppy drives naast de iMac.

 

 

 

 

Mijn generatie, moet mijn klasgenoten nog even vragen, zat echter in een schoolsysteem. Of: een schools-systeem. Het meeste was van te voren vastgesteld. Graag beetje doorleren, de stappen volgen, voldoen aan het grote gemiddelde en hier zijn de kaders. Ik wist niet beter, maar het hielp niet erg mee aan het ont-wikkelen van creativiteit. Toen had ik daar minder last van trouwens. In mijn tijd hadden auto’s nog geen veiligheidsgordels, houders voor mobieltjes of wifi met internet. Misschien hielp dat mee.

 

 

 

 

Maar ergens onbewust kwam hij er toch in: voldoe hieraan, aan deze (on)zichtbare meetlat en je bent oké.

 

In veel bedrijven heb je nog steeds zoiets en dan noemt men het: ‘bureaucratie’. Of: ons ‘organisatiemodel’. Dit wordt vertaalt en dan krijg je ‘huisregels’. Maar je bent niet thuis, je bent ‘op je werk’. Soms zit het werk op jou. Maar ik dwaal af.

 

Ergens halverwege mijn middelbare schooltijd gebeurde er namelijk iets. We kregen thuis een computer. Geen gewone.

 

Mijn vader kreeg een Apple Macintosh 512 ED, voor zijn werk aan een christelijk jeugdblad.

 

 

 

 

Er ging een wereld voor me open. Wist ik veel wie Steve Jobs was. Maar hij snapte het wel! Ik kon iets zelf doen! Zelf maken, zelf leren, zelf vliegen (het geluid leek er niet op) en zelf… schrijven. Misschien krijg ik daarom telkens kippenvel als ik zijn biografie omdraai en hem zie met die computer op schoot (foto). Het apparaat wat alles voor mij veranderde.

 

 

 

 

De komst van internet maakte het veld nog groter. Te groot, eigenlijk. Totdat Google hetzelfde constateerde. Zij snapten het ook en de rest is geschiedenis. En Steve hamerde het er toen al in: mijn gebruikers, de kopers van onze computers, moeten we faciliteren in creëren, in het zelf kunnen maken. Als ze dat wilden. 

 

 

 

 

Het is natuurlijk ook niet toevallig dat de Apple aan zijn opmars begon in de grafische wereld en die van de muziekproducties.

 

 

Als ondernemer ken je dat moment wel. Het zijn er vele en je voelt soms: ik heb nu iets, een idee, een project, een wat dan ook en dit gaat de wereld veranderen. Had Steve Jobs ook. Had zijn collega Bill jeweetwel ook. Hadden Sergey Brin en Larry Page van Google ook.

Had God ook.

 

Van Hem kijk ik het meest af, eerlijk gezegd. De essentie. De absolute kern van iets. De basis, het fundament, de kern. Dieper kan niet.

De essentie van creatie, van creativiteit binnen BlueBats is: de verbinding tussen een idee en actie. Creativiteit is actie. Volgt uit actie. Of de actie volgt uit haar.

De trieste werkelijkheid is: er zijn miljoenen uitvinders, fotografen, ingenieurs en verzin je eigen invulling, van het niveau Beethoven. Of Einstein. Of Aldrin. Probleem: ze laten het bij het idee.

Een andere definitie die hier aan de muur hangt: Creativiteit is de vaardigheid dingen die er nog niet zijn, te zien alsof zij zijn en het voelen van de stappen ernaartoe

Vertaalt naar leiderschap: Creativiteit is de vaardigheid om mensen om je heen op zodanige manier dingen die er nog niet zijn te laten zien alsof ze zijn en de stappen weten of bedenken om ze te realiseren.

Vertaalt naar ondernemerschap: Creativiteit is het zien of ervaren van een probleem en de oplossing daarvoor kunnen omzetten in waarde die uitgedrukt wordt in geld.

Maar alles begint met uiten. En dat is, zal je gaan zien, de rode draad door al onze blogs. Uiting van emotie. Creativiteit. Communicatie, Heling, Vrijheid, Ruimte en Geloof. Er komen er vast nog wel een paar bij.

Het kan ook zonder, maar spreken werkt om te beginnen erg goed, als je wilt gaan scheppen. God sprak bijvoorbeeld.

Moet je eens kijken wat daar uit voortgekomen is.

 

Jan-Jaap

 

Dit is een deel uit onze serie Basisblogs. Er zijn er zeven. Over de essentie van Communicatie, Creatie, Emotie, Heling, Vrijheid, Ruimte en Geloof. Blog 8 is een bonusblog, over Thuiskomen.