Vorig jaar zomer zat er een vriend in de tuin. We kwamen op ondernemen, nieuwe ontwikkelingen en producten. Hij vertelde over een Duitse vriend van hem die Japanse bedrijven daarbij hielp. Om nieuwe ideeen te laten ‘landen’ op de Europese markt.
We spraken over de Kanda Unit, een soort opvouwbare kleine cabine die ontwikkeld en ingezet werd tijdens de Fukashima-ramp. Binnen een half uur op te zetten door twee personen zonder gereedschap.
Dat zou een mooi project zijn om eens te kijken wat we daar iets mee konden in Europa. Voor het Rode Kruis bijvoorbeeld. En als het aan zou slaan, kon BlueBats er vast een communicatieklus aan over houden.
Maar hoe? Geen idee.
Toen las ik in september dit artikel van mijn broer over de ellende op Lesbos.
Die vluchtelingen. Wat moet je ermee? Wat kan ik ermee? Niks toch?
Bovendien: ze zijn toch zelf in die bootjes gestapt? En ik kan toch niet de hele mensheid gaan helpen?
Toen hoorde ik bijna letterlijk ‘klik’ in mijn hersenpan.
Zouden ze die Kanda Unit niet een beetje aan kunnen passen, naar een soort woonunit? Het grootste gedeelte van de mensen op Lesbos (18.000 op een plek voor max 3000) woont in tenten en dit is dan toch een soort mooie ’tussenvorm’. Met een echt dak boven je hoofd.
Vier maanden, meerdere ontmoetingen, heel veel telefoontjes en nog meer e-mails later: maandag vlieg ik naar Lesbos en tot en met zaterdag ga ik foto’s en video maken van het opzetten van de demo; samen met twee Japanners van de fabriek en Birger vliegt ook nog twee dagen in. En hopelijk kan ik ook nog wat andere nuttige dingen doen in kamp Moria (ik hoop met de kids).
De demo die je in de video ziet is iets aangepast. Het formaat is nu 3×4,5 meter, daar maken ze dan een tussenwand in en dan gaan er twee gezinnen in wonen.
Twee gezinnen.
Ik heb even gekeken.
Mijn badkamer is groter.
Weet het nog niet zeker maar ik denk dat er iets van Gods Leiding in dit hele ding zit. Maar we gaan het beleven.
De ontwikkelingen in de komende week kan je een beetje volgen via mijn Facebookpagina.
Recente reacties