Wat gebeurd er als je de ruimte krijgt om je te ontwikkelen? Je wordt niet gedwongen bepaalde werkzaamheden te verrichten, maar er word je gevraagd of je iets wilt doen? In plaats van het te moeten?

Is moeten een waarde?

Een overgewaardeerde waarde in de wereld, wat mij betreft.

Als kind worden we opgevoed om te moeten voldoen aan bepaalde verwachtingen.
Het verwachtingspatroon wordt ons bewust of onbewust met enige regelmaat opgelegd.

Of je nu een meisje bent die meisjes kleren moet dragen. Of je bent geboren als creatieveling, die echter moet kiezen voor een praktischere beroepskeuze, als bijvoorbeeld timmerman. Waar je best creatief mee kan zijn trouwens.

Altijd en overal moet je wel iets.

In het zakenleven moet je geld verdienen.
Als man moet je voor je vrouw en kinderen zorgen.
Als vrouw moet je kinderen krijgen en ervoor zorgen.
Op de een of andere manier voelt al dat ‘moeten’ als achterhaald…

Mijn dierbare collega schreef heel mooi, bij BlueBats gebruiken wij zelden het woord ‘moeten’.

Nou dat heeft hij mogen ontdekken…

Wat hij niet wist is dat ik een allergie heb.
Al vanaf jongs af aan triggert het woord moeten iets bij mij. Sommige mensen hebben dat met het woord nee, waar ik overigens ook een aparte verstandhouding mee heb, maar dat terzijde. 😉

Als klein kind deed ik al precies wat er niet verwacht werd, als het woord moeten genoemd werd. Als puber zei ik steevast: “ik moet maar 2 dingen, eten en (nummer 2 kan je wel raden). Of, en daar maakte ik menig leraar gek mee: “Moeten is slavendrijverij en slavendrijverij is verboden”.

Als jong volwassene ontdekte ik dat er heel veel dingen moeten, maar dat het handiger was als ik mijzelf daartoe “dwong” dan als anderen dat probeerden.

Ik heb mijzelf jaren gedwongen keihard te werken. Waarschijnlijk heel herkenbaar voor vele mensen. Geld moet er tenslotte binnenkomen. Hoe meer ik merkte dat ik moe werd hoe harder ik van mijzelf door moest.
Totdat ik een burn-out kreeg. En mijn lichaam niet meer luisterde naar mijn eigen dwang. De trap oplopen was er letterlijk niet meer bij.

Toen ik daar doorheen was, mocht ik weer langzaam aan wat werkritme op bouwen. En Jan-Jaap kwam op mijn pad. Ik mocht wel bij hem meelopen en niks moest…

Hè Jan-Jaap?
Okee heel af en toen dan.
Mijzelf gewoon de waarde toekennen die ik heb. Volgens hem.
Dat moest.
Wordt aan gewerkt.
Maar goed.

De vraag was, op 26 februari, of ik een blog over ‘moeten’ wilde schrijven?

Antwoord ja hoor, wanneer wil je dat ik dat af heb? Oh Eva, doe maar 31 december 2019.
Gevolg: dezelfde avond kan ik de laptop niet meer weg leggen en blijf maar typen.
Ruimte en vrijheid zet mij meer in beweging dan wat dan ook.

Vanochtend werd ik nog getriggerd bij het lezen van een samenvatting over een verkoop training.

Punt 1: Je moet de klant begrijpen.
Punt 2: Je moet ze het beste geven.
Punt 3: Je moet de klant overtuigen.

1 Je moet je klant niet begrijpen, je wilt je klant begrijpen.

2 Je moet niet het beste geven, je wilt, je kunt niet anders dan ze het beste geven.
De beste service, het beste product, je mooiste lach.

3 Ik moet de klant niet overtuigen.
Ik ben zo overtuigd van mijn product, ik kan niet anders dan met liefde proberen deze klant te overtuigen en enthousiasmeren. Dan volgt er vanzelf een overdracht en anders, is de klant misschien even aan het nadenken.

Hopelijk heb ik dan een zaadje geplant…

Zo zorg ik in ieder geval dat ik niet in een spagaat leeft. En dat is toch veel meer waard dan in geld is uit te drukken?

Mocht je nou nog steeds het idee hebben dat we echt wel wat ‘moeten’. Dan nodig ik je van harte uit, om een leuke uitdaging met mij aan te gaan.
Wees niet bang, je moet niks, je mag.

De uitdaging hou ik nog even geheim.
En als de uitdaging niet het gewenste resultaat geeft, geen probleem, sommige dingen mogen soms gewoon niet lukken 😉

Reageren? Gebruik even ons contactformulier.

Eva