Te weten hoe is het begin van alle wijsheid. Het is niet dé wijsheid. Het is het (een) begin. Wijsheid wordt meestal achteraf geconstateerd. Een stukje kennis of inzicht dat je ‘kreeg’ op het moment dat je het nodig had. Dus als je weet hoe iets moet, je weet de volgorde van montage van de IKEA kast bijvoorbeeld (valt nog niet mee), dan is dat niet persé wijsheid.
Kom je achter de sleutel van het in elkaar zetten van de IKEA kast samen met je vrouw, zonder ruzie, en leer je dat aan anderen, dan is dat wijsheid 😉 Je hebt een stukje inzicht omgezet in een visie die een concept werd wat uiteindelijk een uitvoering kreeg.
Toen ik me daarin begon te oefenen, het opdoen en gebruiken van wijsheid, kwam ik er achter dat mensen me dingen begonnen te vragen. Ze vroegen het niet altijd letterlijk, maar meestal had het te maken met: ik loop hier tegenaan. In mijn leven, in mijn werk, in een combinatie van beiden. Hoe zie jij dat?
Wat ik merkte: hoe meer ik een voorbeeld uit mijn leven gebruikte, hoe meer ik me kwetsbaar opstelde, hoe meer het hielp in een gesprek. Op een verjaardag, in de trein, op straat, in de kerk, op het werk… Waar dan ook.
Maar goed. Als je gaat oefenen in iets, dan ligt daar iets aan te grondslag. Je hebt een besluit genomen. Je gaat iets doen. Als je dat langdurig volhoudt wordt het een gewoonte, een habit, iets waar je op een gegeven moment aan te herkennen bent.
Als je je grondslag, de basis, het fundament, hebt gelegd, ga je vanaf daar vertrekken. Dus ik vertrok richting wijsheid. Een jaar of 16 was ik en mijn zus stelde: jij helpt me altijd, ik kan goed met je praten. Oké, het zal wel. Maar of ik wilde of niet, er was een zaadje gepland.
Ik begon een manier van denken en een verlangen te ontwikkelen. Voor mezelf en voor anderen. Tot de dag van vandaag geen spijt van gehad. Ik begon te denken en te vragen: wat is de aanleiding hiervan? Wat zit er onder? Wat ligt er onder de oppervlakte? Hoe kan ik dat aanraken? Met welke communicatie? Wat gebeurt er dan?
Wijsheid ontwikkelen, hardlopen ontwikkelen, schrijftalent ontwikkelen, verslaving ontwikkelen… Het begint allemaal met een keuze. En die keuze wordt meestal gevolgd door een actie.
Zo is het ook met communicatie.
Wezenlijke communicatie is een keuze. Komt voort uit een besluit, een grondhouding, een hartskeuze. Voor mij is dat: iedereen is altijd en overal in elke omstandigheden minimaal gelijk aan mij en waard om te worden geprezen.
Omdat jij net als iedereen een ingebouwde bullshit-sensor hebt, voel je dat als je met me praat. Mensen die me goed kennen, zeggen, als ze het missen, ben je wel hier? Gaat het wel goed? Hoezo, vraag ik. Nou, ik merk het aan je communicatie…
Dank u.
Toen ben ik er ingedoken. Want we waren bijna klaar met deze vernieuwde BlueBats site en ik vond het een mooi moment. Want wat ís communicatie nu eigenlijk?
Inzicht #334.
‘Communicatie komt van een Latijns woord. Het wil zeggen: iets gemeenschappelijk maken.’
Geven. En ontvangen.
Dus niet: geven en nemen.
Maar geven en ontvangen.
Ik mag aan jou iets aanbieden. Een cadeau. Een idee, een inzicht, een stukje kennis, een glimlach, een gebed, een auto, een foto, een bos bloemen, of doe eens gek, dit alles in een combinatie.
Dus mocht jij bij ons komen, omdat je me graag wil spreken, voor een creatieve brainstormsessie voor je vraagstuk, je wilt nu eindelijk begrijpen wie Jezus is, of je bent mijn pleegdochter en wilt een snoepje, het maakt niet uit. Ik zal altijd een poging doen om je iets te geven. “Wat zie je er vandaag goed uit! Schattie, wat ben je lekker aan het spelen! Nooit gedacht dat je zo snel deze afspraak in kon plannen…” Enzovoorts.
Wat ik alleen maar doe is je iets aanbieden. Als je het herkent en er op reageert hebben we iets gemeenschappelijk gemaakt. We zijn begonnen met communiceren. Hoe meer veiligheid er is hoe meer we van onszelf kunnen geven. Hoe beter het gesprek gaat worden, hoe meer gemeenschappelijkheid er ontstaat.
Als er heel veel mensen iets gemeenschappelijk hebben, ontstaat er een gemeenschap. Als jij en je vrouw of man iets heel gemeenschappelijk hebben ontstaan er kinderen. Die komen dan door jullie gemeenschap in jullie gemeenschap.
Maar dat is weer een heel ander verhaal.
Jan-Jaap
P.S. Dit is een deel uit onze essentie-blogs. Ze zijn niet allemaal zo lang ;). Hier kan je een ander deel lezen
Recente reacties